Није лако носити лудост у глави годинама. Није лако бити свестан исте а немоћан излечити је.

Лако је напити се и истући жену. Лако је прдети на столици и писати блогове. Лако је млатити празну сламу или свој понос кад се пијан олакшаваш испред кафане. Лако је бацити ђубре на тротоар и продати њиву.

Тешко је волети , бити човек , разумети туђу муку  , плакати од среће или бити поносан што си Србин.

Толико тешко да су ми се с' опроштењем муда до патоса отегла.Нису моја муда проблем нити слова и начин на који пишем.

Проблем је колективна глупост свих који читају ово.